VICTORIA INSTITUTIONS' India pages

തിരുവിതാംകൂർ രാജ്യത്തിൽ നിന്നും മലബാറിലേക്ക് പാലയനം ചെയ്ത, പുതുതായി രൂപീകൃതമായ കൃസ്ത്യൻ മതവിഭാഗത്തിലെ ആളുകളെക്കുറിച്ചും, തിരുവിതാകൂറിൽ നിന്നുകൊണ്ടുതന്നെ മലബാറിൽ സാമുദായിക സ്വാധീനം വളർത്തിയെടുക്കാൻ വൻ പദ്ധതികൾ ഇട്ട ഈഴവ സാമുദായിക സംഘടനാ ശ്രമങ്ങളെക്കുറിച്ചും പറയാനാണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്.

ഈ കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് പറയുന്നതിന് പശ്ചാത്തലമൊരുക്കാനായി ആദ്യം തിരുവനിതാംകൂറിൽ എന്താണ് ഈ കൂട്ടർക്ക് ലഭിച്ചിരുന്ന അവസ്ഥാവിശേഷം എന്നത് പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. തിരുവിതാകൂറിൽ ഈ കൂട്ടർക്ക് മൊത്തമായി പറയുകയാണെങ്കിൽ, പടിപടിയായുള്ള സാമൂഹികവും, തൊഴിൽപരവും ആയ അടിമത്തമായിരുന്നു നിലനിന്നിരുന്നത്. ഈ പ്രസ്താവന വളരെ പരന്നുകിടക്കുന്ന ഒരു പ്രസ്താവനമാത്രമാണ്. ഈ പ്രസ്താവന ഒരു ഇങ്ഗ്ളിഷുകാരനാണ് വായിക്കുന്നതെങ്കിൽ, പാൻറുംകോട്ടും, ഷൂസും ധരിച്ച്, അടിമ-ഉടമയെ പേരിന് മുന്നിൽ Mr. ചേർത്തും, You എന്ന വാക്കിനാലും സംബോധന ചെയ്യുന്നതും വളരെ അധികം മനുഷ്യ വ്യക്തിത്വം പേറുന്നതും ആയ യൂ.എസ്. ഏയിലെ കാപ്പിരി അടിമകളെക്കുറിച്ചാണ്, മനസ്സിൽ ചിത്രം വിരിയുക.



യൂ. എസ്. ഏയിലെ കറുത്ത വർഗ്ഗക്കാരുടെ അടിമത്തവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വളരെ പ്രസിദ്ധമായ ഒരു നോവൽ ആണ് Uncle Tom's Cabin. Uncle Tom ആണ് അടിമ. ആ നോവലിന്‍റെ illustrated (ചിത്രങ്ങളോടുകൂടിയ) ഒരു പതിപ്പിന്‍റെ കവറിൽ നൽകിയ ചിത്രമാണ് മകുളിൽ നൽകിയിട്ടുള്ളത്. ഈ വിധമുള്ള ഒരു വ്യക്തിയെ ഈ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലെ സാമൂഹിക അടിമ ജനവുമായി താരതമ്യെചെയ്യാനാവില്ല.

ഈ കാര്യംപറഞ്ഞതിലും ഒരു പ്രത്യേകമായ വിവരം നൽകേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഈ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിൽ പല ഇസ്ളാമിക രാജാക്കളും ധനവാന്മാരും പണ്ട് കാലങ്ങളിൽ പശ്ചിമേഷ്യൻ അറബി അടിമ-വിൽപ്പന വ്യാപാരതെരുവുകളിൽനിന്നും അടിമകളെ വിലക്ക് വാങ്ങിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. അവരിൽ പലരും, അവരെ വാങ്ങിച്ചവരുടെ വീടുകളിൽ മറ്റ് അന്തേവാസികളെപ്പോലെ ജീവിക്കുമായിരുന്നു. അവരും, ഈ ഉപദ്വീപിലെ പൊതുവായുള്ള അടിമ ജനങ്ങളുമായി കാര്യമായ വ്യത്യാസം ഉണ്ടായിരുന്നു. ആദ്യത്തേത് മനുഷ്യനും രണ്ടാമത്തേത് കന്നുകാലിയും

ഇവിടെ പറയേണ്ടുന്ന കാര്യം ഫ്യൂഡലിസം (feudalism) എന്ന പദത്തിന്‍റെ കാര്യം പറഞ്ഞത് പോലെയാണ്. ഇങ്ഗ്ളിണ്ടിൽ ഈ പദം കൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്, അല്ല ഈ പദം ഭൂഖണ്ഡയൂറോപ്പിലും, ഏഷ്യയിലും, ആഫ്രിക്കയിലും അർത്ഥമാകുന്നുത്. അത് പോലെ തന്നെ, ഭൂഖണ്ഡയൂറോപ്പിൽ feudalism എന്ന പദം കൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് അല്ല ഏഷ്യയിലും, ആഫ്രിക്കയിലും അർത്ഥമാകുന്നുത്. ഇതിനെക്കുറിച്ചെല്ലാം വളരെ കാര്യങ്ങൾ പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അതിലേക്കൊന്നും ഇപ്പോൾ കടക്കുന്നില്ല.

ഇതേ പോലെതന്നെയാണ്, അടിമത്തം എന്ന പദത്തിന്‍റേയും കാര്യം. Slavery എന്ന വാക്കുകൊണ്ട് ഇങ്ഗ്ളിഷുകാർ മനസ്സിലാക്കുന്ന മനുഷ്യരൂപമല്ല, ദക്ഷിണേഷ്യയിലെ സാമൂഹികമായി പാരമ്പര്യമായി മണ്ണിനോട് ബന്ധിപ്പിക്കപ്പെട്ട് ജീവിച്ചിരുന്ന കീഴ്-ജനക്കൂട്ടങ്ങൾ.

ഇങ്ഗ്ളിഷിൽ അടിമയായി മനസ്സിലാക്കപ്പെടുന്ന വ്യക്തി, ഒരു ഇങ്ഗ്ളിഷുകാരന് ഉള്ള എല്ലാവിധ വ്യക്തിത്വവും ഉള്ള ഒരു വ്യക്തിയാണ്. എന്നാൽ, നിയമപരമായി അയാൾ അടിമയായിപ്പോയി. ഈ വിവരം ആ ആളിലും ആളിക്കത്തും. ഈ അടിമ കസേരയിൽ ഇരുന്നാണ് ഭക്ഷണം കഴിക്കുക. ഇങ്ഗ്ളിഷ് ആണ് സംസാരിക്കുക. ഉടമയേയും ഭാര്യയേയും ആ ആളുടെ മക്കളേയും പരാമർശ്ശിക്കാനും സംബോധനചെയ്യാനും ഉപയോഗിക്കുന്ന You, He, She തുടങ്ങിയ വാക്കുകൾ തന്നെയാണ്, ഉടമയും കൂട്ടരും ഈ ആളോടും ഉപയോഗിക്കുക. വസ്ത്രധാരണത്തിൽ രണ്ട് കൂട്ടരും ഒരേതരം വസ്ത്രങ്ങളാണ് ഉപയോഗിക്കുക. പാന്റും, ഷർട്ടും, ഷൂസും, കോട്ടും, തൊപ്പിയും മറ്റുമെല്ലാം അടിമ ഉപയോഗിക്കുന്നതിൽ തടസ്സമില്ല. എന്നാൽ, എത്ര കഷ്ട്രം ഇത്രയും വ്യക്തിത്വം ഉള്ള ആൾ മറ്റൊരു വ്യക്തിയുടെ തൊഴിൽചെയ്യാൻ ബാധ്യസ്ഥനാണ്.

ഈ അടിമകളെ തമ്മിൽ പടിപടിയായി വ്യത്യസ്ത നിലവാരത്തിൽ നിലനിർത്തുന്ന പദപ്രയോഗങ്ങൾ ഇങ്ഗ്ളിഷിൽ ഇല്ലതന്നെ.

ഈ അടിമത്തത്തെ ഇങ്ഗ്ളിഷുകാർതന്നെ അടിച്ചുതമർത്തിയതിന്‍റെ കഥ വിശദമായ പറയേണ്ടിയിരിക്കുകന്നു. അത് പിന്നീടാകാം.

എന്നാൽ, ദക്ഷിണേഷ്യയിലെ സാമൂഹിക അടിമത്തം ഇതൊന്നുമല്ല. അനവധി തട്ടുകൾ ഉള്ള സമൂഹത്തിന്‍റെ മലപോലുള്ള മൊത്തം ഭാരം പേറിവരുന്ന നീ, എടാ, എടീ, അവൻ, അവൾ, അവറ്റകൾ എന്നവാക്കുകൾ മറ്റ് അനേകം തരംതാഴ്ത്തുന്ന വാക്കുകളോടൊപ്പം, ഇവരെ അടിച്ച് തമർത്തി, അവരിൽ ഉള്ള എല്ലാവിധ വ്യക്തിത്വവും നശിപ്പിച്ച്, മൃഗങ്ങളെക്കാളും അധ:പ്പതിച്ച മാനസികാവസ്ഥയോടെ ജീവിക്കുന്നവരാണ് ഈ ഉപദ്വീപിലെ പാരമ്പര്യ സാമൂഹിക അടിമകൾ. കന്നുകാലി ജനത്തിന്‍റെ തലയ്ക്ക് തൊട്ടുമുകളിൽത്തന്നെ അവരെ അമർത്തിപ്പിടിക്കുന്ന സാമൂഹിക മച്ച് ഉണ്ട്. അവർക്ക് മുകളിലോട്ട് തല ഉയർത്താനാവില്ലതന്നെ. ഇക്കാരണത്താൽത്തന്നെ മലയാളം സ്ക്കൂൾ വിദ്യാർത്ഥികളെപ്പോലെയല്ല ഇവർ. കാരണം, വിദ്യാർത്ഥികളിൽ പലർക്കും സാമൂഹിക മുകൾത്തട്ടിലേക്ക് ഉയരാനുള്ള സൗകര്യം ഉണ്ട്.

ഈ അടിമജനത്തിൽപ്പെട്ട കൂട്ടരെ അധികം അടുപ്പിക്കാനും പറ്റില്ലതന്നെ. കാരണം, അവരോട് അധികം അടുത്ത് പെരുമാറിയാൽ, അവർ പിടിച്ച് അവരുടെ മാനസിക നിലവാരത്തിലേക്ക് താഴ്ത്തിക്കളയും. ഇവരെ ഞെട്ടിച്ച് നിർത്തിയാൽ, അവർ ബഹുമാനിക്കും, ആദരവ് നൽകും, പറയുന്നത് അനുസരിക്കും, ഉടമയുടെ വീട്ടിലെ സ്ത്രീജനങ്ങളെ അസഭ്യഭാവത്തിൽ നോട്ടമിടില്ല. മറിച്ച്, ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭാഷയിൽ യൂ.എസ്. ഏയിൽ ഉള്ള കാപ്പിരി അടിമകൾക്ക് നൽകിയ മാനസിക ഉന്നമനം ഈ നാട്ടിലെ ചെറുമർക്കും, പുലയർക്കും, പറയർക്കും, വേടർക്കും, ഷാണർക്കും, ഈഴവർക്കും മറ്റും നൽകിയാൽ, അവർ അവർക്ക് ഈ വിധ സൗകര്യം നൽകിയവരെ കമഴ്ത്തിയടിക്കും, അവരുടെ വീട്ടിലെ സ്ത്രീജനങ്ങളെ പരസ്യമായിത്തന്നെ നോട്ടമിടും. അവൾ എന്ന പദനിർവ്വചനത്തിൽ അവരുടെ അധിപന്മാരുടെ ഭാര്യയെവരെ പിടിച്ച് താഴ്ത്തും. ഇതൊന്നും ഇങ്ഗ്ളിഷുകാർക്ക് മനസ്സിലാകില്ലതന്നെ.

Tellicherryയിൽ English East India Company അവരടെ Factory സ്ഥാപിച്ചതിന് ശേഷം, സ്ഥലവിവരങ്ങൾ പതുക്കെപ്പതുക്കെ അവരുടെ Londonൽ ഉള്ള Court of Directors അറിഞ്ഞുതുടങ്ങിയപ്പോൾ, Court of Directorsലെ അംഗങ്ങൾ ശരിക്കും ഞെട്ടിയെന്നുവേണം മനസ്സിലാക്കാൻ. മലബാറിൽ, സാമൂഹിക അടിത്തട്ടിൽ അനേകാരയിരം ചെറുമർ എന്ന പേരുള്ള, മണ്ണിനോട് ബന്ധിപ്പിക്കപ്പെട്ടു ജീവിക്കുന്ന അടിമ ജനം ഉണ്ട് എന്ന വിവരമാണ് ഇതിന് കാരണമായത്. ഈ വിവരം Director Boardലെ അംഗങ്ങൾ ഏത് വിധമാണ് ഭാവന ചെയ്തത് എന്ന് അറിയില്ല. മിക്കവാറും, യൂ. എസ്. ഏയിലെ കാപ്പിരി അടിമകളെപ്പോലെയാകാം. എന്നാൽ വാസ്തവം വളരെ വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു.

Court of Directors ഈ അടിമജനത്തിനെ മോചിപ്പിക്കണം എന്ന നിർദ്ദേശം Tellicherryയിലെ അവരുടെ ഉദ്യോഗസ്ഥർക്ക് നൽകി. എന്നാൽ, അങ്ങ് ഇങ്ഗ്ളണ്ടിൽനിന്നും കാണുന്നത് പോലെ വെറുതെ ചങ്ങല അഴിച്ച് വിടലിൽ ഒന്നും ഈ സ്വാതന്ത്ര്യം ആർക്കും ഇവിടെ ലഭിക്കില്ല. ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയിൽ എല്ലാ പൗരന്മാരും നിയമത്തിന് മുന്നിൽ തുല്യരാണ് എന്ന് പറയുന്നത് പോലുള്ള വിഢ്ഡിത്തമാണ് ഇത്. കാരണം, ഒരു പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ കയറിച്ചെന്ന് ഒരു സാധാ ഇന്ത്യൻ പൗരൻ ഇത് അവകാശപ്പെട്ടാൽ, മുഖത്ത് അടിവീണത് തന്നെ.

മലബാറിലെ എല്ലാ ഭൂഉടമ വീടുകളിലും ഈ വിധം ഉള്ള നൂറുകണക്കിന് മണ്ണിനോട് ബന്ധിപ്പിക്കപ്പെട്ട ജനം ഉണ്ടായിരുന്നു. അവരെ ഏതാണ്ട് കന്നുകാലികളെപ്പോലെതന്നെയാണ് സാമൂഹിക മുകൾത്തട്ടിൽ ഉള്ള ജനക്കൂട്ടങ്ങൾ കണ്ടിരുന്നത്. താമസിക്കാൻ തന്നെ കാര്യമായ സൗകര്യങ്ങൾ നൽകിയിരുന്നില്ല. പലപ്പോഴും കൃഷിയിടങ്ങളിൽ നാലു മുളകൊണ്ടുള്ള തൂണുകൾ ഉള്ള ഒരു ചെറുപന്തലിൽ തന്നെ താമസം. നായർമാരാണ് ഇവരുടെ മേൽ മേൽനോട്ടംവഹിക്കുക. കടിഞ്ഞാണിട്ടുവച്ചിരിക്കുന്ന വന്യമൃഗത്തെപ്പോലെതന്നെയാണ് ഈ ബന്ധിപ്പിക്കപ്പെട്ടവരെ കണ്ടിരുന്നത്. എന്നാൽ യാതോരു ചങ്ങലയും ആവശ്യമില്ലതന്നെ. കാരണം, ഇവർക്ക് സാമൂഹികമായി ഓടി രക്ഷപ്പെടാനാവില്ല. കാരണം, ഇവരെ വൻ ഭീതിയോടുകൂടി വീക്ഷിക്കുന്ന പല ജനക്കൂട്ടങ്ങളും ഇവർക്ക് മുകളിൽ ഉണ്ട്. ഭാഷയാണെങ്കിൽ പുലിനഖം പോലെ ഇവരെ കുത്തിത്തുളച്ച്, അനങ്ങാൻ പറ്റാത്ത രീതിയിൽ പിടിച്ചുനിർത്തുന്നതരത്തിലുള്ളതും.

ഇവരോട് യാതോരും മമതയും ആർക്കും തന്നെ ഈ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നതായി രേഖപ്പെടുത്തിക്കാണുന്നില്ല. യാതോരു അടിമത്വ നിർമ്മാർജന പദ്ധിയും നൂറ്റാണ്ടകളായി ഇവിടെ ജനിച്ച് മരിച്ച യാതോരു മഹാനും തുടങ്ങിവെച്ചതായി കാണുന്നില്ല. ഇവരെ അടുപ്പിക്കാൻ തന്നെ ആർക്കും ഇഷ്ടം വരില്ല. കാരണം, ഇത്രമാത്രമേയുള്ളു. ഇവരെ കയറൂരിവിട്ട്, വളരാൻ അനുവദിച്ചാൽ, ഇവർ കയറൂരിവിട്ടവരെ മലർത്തിയടിക്കും. അവരുടെ വീടും കുട്ടികളും, പെണ്ണുങ്ങളും ഇക്കൂട്ടരുടെ കൈവശം വരും. ചിലപ്പോൾ അവർതന്നെ ഇക്കൂട്ടരുടെ തൊഴിലുകാരായി ജീവിക്കേണ്ടിയുംവരും. ഇതിന്‍റെ ഭയാനകത ഇങ്ഗ്ളിഷുകാർക്ക് യാതോരു രീതിയിലും മനസ്സിലാകില്ലതന്നെ.

സാമൂഹിക സമത്വവും അടിമത്വനിർമ്മാർജ്ജനും കാളരാത്രിയും ദു:സ്വപന അനുഭവവും മറ്റുമാണ് എന്ന് ഏവർക്കും അറിയാം. ഇങ്ഗ്ളിഷുകാർക്ക് മാത്രം അറിയില്ല.

മലബാറിൽ 1702ൽതന്നെ English East India Company ഈ വിധമുള്ള മണ്ണിനോട് ബന്ധിപ്പിക്കപ്പെട്ടവരെ അഴിച്ചൂരിവിടാനുള്ള ശ്രമം ആരംഭിച്ചു എന്നതാണ് വസ്തവം. ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പലതും പറയാനുണ്ട്. അതിലേക്കൊന്നും ഇപ്പോൾ കടക്കുന്നില്ല. എന്നാൽ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത്, നൂറ്റാണ്ടുകളായി കോടിക്കണക്കിന് ആളുകൾ കണ്ടിരുന്ന ഒരു സാമൂഹിക വാസ്തവം ഇങ്ഗ്ളിഷുകാർ വന്നോപ്പോഴാണ് മനുഷ്യ ശ്രദ്ധയിൽ ഒരു അനീതിയായി ശ്രദ്ധിക്കപ്പെട്ടത്.

MALABAR MANUALൽ നിന്നുമുള്ള ഉദ്ദരണി നോക്കുക:

The questions of slavery and the slave trade attracted the early attention of the Honourable Company’s Government. So early as 1702, the year in which British rule commenced, a proclamation was issued by the Commissioners against dealing in slaves. A person offering a slave for sale was to be considered as a thief. The slave was to be forfeited and the person offering him for sale was to be fined five times his value. The purchaser was to be similarly treated. The houses of suspected slave traders were to be well watched and entered and searched on the smallest suspicion, ....

The matter in this and other ways reached the ears of the Court of Directors, and in their despatch of 12th December 1821 they expressed considerable dissatisfaction at the lack of precise information which had been vouchsafed to them regarding the cultivators in general, and in particular said : We are told, indeed, that part of them (an article of very unwelcome intelligence) are held as slaves ; that they are attached to the soil and marketable property.

You are directed to obtain and to communicate to us all the useful information with respect to this latter class of persons which you possibly can; the treatment to which they are liable, the habits of their masters with respect to them, the kind of life to which they are doomed, the sort of title by which the property of them is claimed, the price which they bear and more especially the surest and safest means of ultimately effecting their emancipation.

We also desire to know whether those occupants, 150,000 in number, cultivate immediately the whole of the lands by their slaves and hired servants, or whether there is a class of inferior tenants to whom they let or sub-let a portion of their lands. If there is such an interior class of lessees, you will inform us under what conditions they cultivate, what are their circumstances, and what measures, if any, have been employed for their protection

ഈ നിൽകിയ ചിത്രം London Missionary Society മിഷിനറിമാർ തിരുവിതാംകൂറിലും, ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണം ഈ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിൽ പൊതുവായും കണ്ട കീഴ്ജാതിക്കാരിൽ പെട്ട സാമൂഹികമായ ഏറ്റവും ആഴങ്ങളിൽ പെട്ട ആളുകളുടേതാണ്.

ഇന്ന് ഈ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിന്‍റെ ഔപചാരിക ചരിത്രം പഠിപ്പിക്കുന്ന പാഠപുസ്തകങ്ങളിൽ നിന്നുമോ, അതേ പോലെതന്നെ പഴമയുടെ വൻ വിഭാവനങ്ങൾ ജനമനസ്സുകളിൽ അടിച്ചേൽപ്പിക്കുന്ന സിനിമ പോലുള്ള മാധ്യമങ്ങളിനിന്നുമോ ഈ വിധ ചിത്രങ്ങൾ കാണാൻ പറ്റിയേക്കില്ല.



മുകളിൽ നൽകിയിട്ടുള്ള വീഡിയോ ക്ളിപ്പിൽ കാണുന്ന കീഴ് ജാതിക്കാരിയെ കണ്ടാൽ ഇങ്ഗ്ളിഷ് പക്ഷം നേരിട്ട് കണ്ടറിഞ്ഞ യാഥാർത്ഥ്യം മനസ്സിൽ പതിക്കുമോ? തേൻപുരട്ടിയ വാക്കുകൾ തേനൂറും ഈണത്തിൽ പൊതിഞ്ഞ ഗാനങ്ങൾ വൻ സാമ്പത്തിക സജ്ജീകരണങ്ങൾ ഉള്ള സിനിമാ ലോകത്തിൽ നിന്നും മെനഞ്ഞെടുത്തത് ആസ്വദിക്കുമ്പോൾ ഇങ്ഗ്ളിഷ് പക്ഷത്തിന്‍റെജ പരിശ്രമങ്ങളുടെ പെടാപ്പാടുകൾ മനസ്സിൽ കയറില്ല.

നീലക്കുയിൽ എന്ന സിനിമയിലെ മാനെന്നും വിളിക്കില്ല, മയിലെന്നും വിളിക്കില്ല എന്ന ചിത്രീകരണം കണ്ടാലും, സാമൂഹിക പഴമയുടെ ആഴങ്ങളിൽ ഒളിഞ്ഞുകിടിക്കുന്ന അഴുക്കും നാറ്റവും മനസ്സിൽകയറില്ല.

തിരുവിതാംകൂറിലെ (മലബാറിലെ അല്ല) ഐതിഹ്യങ്ങളിൽ കേട്ടറിവുള്ള പന്ത്രണ്ടു മക്കളെപ്പെറ്റ പറയിയുടെ കഥയും കവിയുടെ വാക്കുകളിൽ കേട്ടാൽ ഈ വിധമായുള്ള ഒരു യാഥാർത്ഥ്യവുമായി ഒട്ടിച്ചുവെക്കാൻ ആവില്ലതന്നെ.

നോക്കൂ:
ഓർമ്മയിലൊരൂടുവഴി
വരരുചിപ്പഴമയുടെ
നേർവരയിലേക്ക് തിരിയുന്നു
ഇവിടെയല്ലൊ പണ്ടൊരദ്വൈതി പ്രകൃതിതൻ
വ്രതശുദ്ധി വടിവാർന്നൊരെൻ അമ്മയൊന്നിച്ച്
ദേവകൾ തുയിലുണരുമിടനാട്ടിൽ
ദാരുകല ഭാവനകൾ വാർക്കുന്ന
പൊന്നമ്പലങ്ങളിൽ
പുഴകൾ വെൺപാവിനാൽ വെണ്മനെയ്യും
നാട്ടു പൂഴിപ്പരപ്പുകളിൽ
(കവിത : നാറാണത്തുഭ്രാന്തൻ)



ഈ വരികളിൽ പറയുന്ന ഊടുവഴിയും പൊന്നമ്പലവും പുഴകളും നാട്ടു പൂഴിപ്പരപ്പുകളും സാമൂഹിക അടിത്തട്ടിന്‍റെ അഗാധ ആഴങ്ങളിൽ ഉള്ള കീഴ് ജാതിക്കാർക്ക് തുറന്നുകൊടുത്തത് London Missionary Society തിരുവിതാംകൂറിൽ സാമൂഹിക വിപ്ളവത്തിന് പ്രവർത്തിച്ചപ്പോഴാണ്. അല്ലാതെ പ്രാദേശിക കടപ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ യാതോരു യത്നങ്ങളും കൊണ്ടല്ല. മാത്രവുമല്ല, കവിയുടെ വാക്കുകൾ മനസ്സിൽ വിരിയിക്കുന്ന പറയി പെണ്ണ് അപ്സരസ്സുകളുടെ നാട്ടിലെ അഴകുറ്റ ആളായി തോന്നിയേക്കാം.

സിനിമയിൽ വ്യക്തികളെ മാറ്റിമറിച്ച് ചിത്രീകരിക്കുന്നത് ഒരു കച്ചവടതന്ത്രം മാത്രമാണ്. വൻ പണം മുതൽമുടക്കി സൃഷ്ടിക്കുന്ന ഒരു വാണിജ്യ വസ്തുവായിരിക്കാം സിനിമ. അതിൽ കാണുന്ന ഗാന്ധിയും, രാമാനുജനും, കീഴ്ജാതിക്കാരിയും നീഗ്രോ അടിമയും മറ്റും ഓമനത്വം ഉറഞ്ഞുതുള്ളുന്ന വ്യക്തികൾ ആയിരിക്കും. വൻ മധുരം തുളുമ്പുന്ന ചമയങ്ങളിൽ അലങ്കരിച്ചും പൊതിഞ്ഞും പ്രദർശിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന സിനിമാ കഥാപാത്രങ്ങൾ അല്ല യഥാർത്ഥത്തിൽ അവ ചിത്രീകരിക്കുന്ന വ്യക്തികൾ.

നീഗ്രോ അടിമകളേയും വൻ മധുരരൂപങ്ങളിൽ സിനിമയിൽ ചിത്രീകരിച്ചത് കാണുമ്പോൾ, കാഴ്ചക്കാരന് മനസ്സിലാകില്ല, ഇത്രമാത്രം ആകർഷകത്വം ഉള്ള ഒരു വ്യക്തിയെ എങ്ങിനെയാണ് സിനിമയിലെ മറ്റ് കഥാപാത്രങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടപ്പെടാതിരിക്കുക എന്ന്.

ഇങ്ഗ്ളിഷ് പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ ഗാംഭീര്യം ഇതിലും കിടക്കുന്നുണ്ട്. മനസ്സിനെ വെറങ്ങലിപ്പിക്കുന്ന സമൂഹത്തിന്‍റെ അടിത്തട്ടിൽ എല്ലാരും അറപ്പോടുകൂടി കാണുന്ന ജനവിഭാഗങ്ങളേയും അവർ പിടിച്ചുയർത്താൻ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്.

എന്നാൽ അവർക്ക് സ്വന്തമായുള്ള ഒരു സ്വകാര്യ സ്ഥലം വേണമെന്ന് പറയുന്നതിനെ, പ്രാദേശിക സമൂഹത്തിലെ വൻ നേതൃനിരയിൽ ഉള്ളവർ അവരിൽ തന്നെയുള്ള അയിത്തവും വിദ്വേഷവും അറപ്പും മറ്റുമായി ചിത്രീകരിച്ച്, അവർ തന്നെ അടിച്ചമർത്തിവെച്ചിട്ടുള്ള ജനങ്ങളെ അവർക്ക് കീഴിൽ അണിനിരത്തുന്നു. അതാണ് ഈ നാട്ടിലെ പ്രാദേശിക സാമൂഹിക വിപ്ളവങ്ങളുടെ പിന്നാംപുറം.

London Missionary Society ലോകത്തിന്‍റെ പലഭാഗത്തും ആ കാലഘട്ടത്തിൽ പല അടിമപ്പെട്ടുകിടക്കുന്ന ജനവിഭാഗങ്ങളേയും പിടിച്ചുയർത്തിയിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ അവർ ചെയ്യുന്നതിലെ ക്രൂരതയും അവർക്ക് മനസ്സിലായില്ലാ എന്നും പറയാവുന്നതാണ്.

കാരണം, ഫ്യൂഡൽ ഭാഷാ അന്തരീക്ഷത്തിൽ അടിയിൽ പെട്ടുകിടക്കുന്ന ജനത്തിനെ പിടിച്ച് ഉയർത്തിയാൽ, ഈ അടിമ ജനവുമായി മറ്റ് ജനങ്ങൾക്ക് ഉള്ള സാമൂഹിക equationൽ ഭൂമികുലുക്കം മാതിരിയുള്ള ഇളക്കം സംഭവിക്കും. മറ്റുള്ളവർക്ക് പൊതുനിരത്തിൽ ഇറങ്ങാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥവന്നേക്കാം.

ദക്ഷിണാഫ്രിക്കയുടെ ചരിത്രം 1905ൽ എഴുതപ്പെട്ട ഒരു വൻ ചരിത്രപുസ്തകത്തിൽ ഈ വിധം ഒരു വാചകം London Missionary Societyയുടെ പോക്കിരി പ്രവർത്തനത്തെക്കുറിച്ച് എഴുതിയത് കാണുകയുണ്ടായി:

Under the powerful patronage of the London Missionary Society, whose members in those days could do no wrong, the power of annexation displayed by their Griqua protégés seems to have been amazing. In the course of a few years they claimed the sovereignty of any or every tract of country over which they had either hunted or where their cattle had trekked.

വീട്ടിൽ വളർത്തുന്ന ഏത് മൃഗം മരിച്ചാലും, അവയുടെ ജഡം പറിയരുടെ അവകാശപ്പെട്ട ഭക്ഷണമാണ്. പലപ്പോഴും ഈ വിധം ഭക്ഷണം ലഭിക്കാനായി അവർ പശുക്കൾക്ക് വിഷം നൽകും. അതുമല്ലെങ്കിൽ മറ്റ് ഏതെങ്കിലും രീതിയിൽ ഇവയെ മരണപ്പെടുത്തും. കളവ് പറയുക, ചെറുകിട കളവ് നടത്തുക, അമിത മദ്യപാനം എന്നുള്ളത് എല്ലാ അടിമകളിലും കാണുന്ന ദുർഗുണമാണ്. എന്നാൽ വൻ കവർച്ചകൾ, വ്യക്തികളെ തട്ടിക്കൊണ്ട് പോകൽ, കൊലപാതകം തുടങ്ങിയ ക്രൂരമായ കുറ്റകൃത്യങ്ങൾ ചെയ്തതിന് പറിയർ പിടികൂടപ്പെടാറുണ്ട്. ഈ ജനക്കൂട്ടം ഈ രാജ്യത്തിൽ അധ:പതിച്ചതു മാതിരി മറ്റൊരുടെത്തും സംഭവച്ചിട്ടില്ല.

ഇരുളിന്‍റെ ആഴത്തിലദ്ധ്യാത്മചൈതന്യം
ഇമവെട്ടി വിരിയുന്ന വേടമാടങ്ങളിൽ ..

“The condition of these unhappy beings is, I think, without a parallel in the whole range of history. They are so wretchedly provided with the necessaries of life that the most loathsome things are a treat to them. They are bought and sold like cattle, and are often worse treated. The owners had formerly power to flog them and enchain them, and in some cases to maim them, and even to deprive them of their lives..."

I have seldom met with a case, in which not only truth and justice, but every feeling of our common humanity are so entirely on one side. The whole civilised world would cry shame upon us, if we did not make a firm stand on such an occasion. If any thing could make this line of conduct more incumbent on us, it would be the extraordinary fact that persecution of a singularly personal and delicate kind is attempted to be justified by a Royal Proclamation, the special object of which was to assure to Her Majesty’s Indian subjects, liberty of thought and action, so long as they did not interfere with the just rights of others....

Sir Charles Trevelyanനെ കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കിക്കൊടുക്കാൻ തിരുവിതാംകൂർ ഭരണത്തിന് വളരെ യത്നിക്കേണ്ടിവന്നു.

തിരുവിതാകൂർ രാജകുടുംബം എല്ലാറ്റിനും ഇടയിൽ കിടന്ന് വിഷമിച്ചിട്ടുണ്ടാവണം. കാരണം, യാതോരു നന്നിയും (നന്ദിയും) മനസ്സിൽ ഉൾക്കൊള്ളാത്ത ഒരു ജനക്കൂട്ടത്തെയാണ് സമൂഹത്തിൽ ഉയർന്നുവരുവാൻ ഇങ്ഗ്ളിഷ് സാന്നിദ്ധ്യം സൗകര്യപ്പെടുത്തുന്നത്.

എല്ലാറ്റിനും ഉപരിയായി, തിരുവിതാംകൂർ രാജ്യം ബൃട്ടിഷ് ഭരണത്തിന് കീഴിൽ ഉള്ള ഒരു രാജ്യമല്ല, മറിച്ച് ഒരു സ്വതന്ത്ര രാജ്യമാണ് എന്ന വിവരവും, Sir Charles Trevelyanന്‍റെസ മനസ്സിൽ ഉദിച്ചില്ലാ എന്നും തോന്നുന്നു.

Image below: Sir Charles Trevelyan

യേശുകൃസ്തുവേ, പരമസങ്കടം,
അർദ്ധരാത്രിയിൽ കപ്പമോഷണം..

പെൻ്റകോസ്റ്റിൽ ചേരണം,
കപ്പേം മീനും തിന്നണം.

Oh, I heard Queen Victoria say,
That if we would forsake
Our native land of slavery,
And come across the lake;
That she was standin' on de shore,
Wid arms extended wide,
To give us all a peaceful home
Beyond de rolling tide.
Farewell, ole master, etc.

Englishmen can scarcely realise the horror which superstitious natives feel when there is any chance of being approached by a Pulayan, and the disgust with which these unfortunate people are viewed.